over mij:
Mijn naam is Ton Franssen, veelal bekend onder mijn dialectnaam: der Tuen. Getogen in de geïsoleerde uithoek van Zuid Limburg: het stadje Vaals. Deze omgeving heeft samen met mijn gezinssamenstelling (naoorlogse grenssituatie met alleenstaande werkende moeder) het opvoedbare deel van mijn karakter en gemoed intens gevormd.
Op mijn twintigste vertrek ik definitief richting Maastricht om daar aan de academie te studeren en mijn geluk te zoeken.
Ik ben nu 68 jaar. Ik kan met voldoening constateren dat mijn leven volledig in het teken heeft gestaan en staat van beeldende kunst.
Ik heb van mijn schilderkunst mijn leven lang op bescheiden wijze kunnen leven. Verkoop en (later) lesgeven, hebben me in gelijke delen van mijn inkomen voorzien. Aangezien ik mijn werken niet als werkproduct maar als levensfilosofie zie, zal ik met deze activiteiten zo lang doorgaan als mijn fysieke toestand het toestaat.
over mijn werk:
Het fundament van mijn schilderkunst is onspectaculair klassiek. Mijn interesse gaat volledig uit naar de eeuwige filosofische kwesties en inzichten zoals vragen omtrent leven en dood, principiële eenzaamheid, zin- of zinloosheid, levens-drijfveren zoals Schopenhauers „Wille”, Nietzsches aforismen, Sartres naakte existentie.
De voortdurende klunzigheid van het menselijk gedrag is een mooi symbool van zijn „geworpenheid” en is een van de eigenschappen die ik graag aangrijp als themarichting.
Thema’s zijn bijvoorbeeld:
Alleenzaamheid: het eigen verzonnen woord zegt het al,
Sealed: de opgeslotenheid van de mens
Stagged: de opstapeling van klunzig gedrag
madonnaverering,
vivacitas: reactie op de vanitas cultuur.
over mijn schilderswijze:
Deze verbeelding geef ik vorm met een door mijzelf ontwikkelde esthetische schilderwijze.
De basis daarvan heb ik rechtstreeks geleerd van mijn fantastische schildervader: Willie Gorissen. Daarin speelt de schilderwijze en visie van de grote kunstenaars: Cézanne, Gauguin en Matisse een hoofdrol evenals de Nederlandse equivalenten. Deze mooie maar eenzijdige zienswijze heb ik gesynthetiseerd met behulp van mijn andere dierbare docent: De Bauhaus-nazaat Jan Dohmen. Deze heeft mij met overtuigende liefde gewezen op de antithetische schildersvisies: le Corbusier en de modulair measuring (de gulden snede) en bewegingshoeken. De rafinesses en de esthetiek van de abstracties. De echo’s van Feininger. De kleurenleer van Itten, het belang van het ritme (Schoonhoven).
Dit zijn de waardevolle ingrediënten van mijn persoonlijke stijl.
over de achtergrond van mijn schilders-visie:
De Rechter Hersenhelft:
Schilderijen kunnen makkelijker flirten met de creatieve rechter hersenhemisfeer, omdat ze bestaat uit combinaties van beeldelementen: Deze komen tot stand door kleur, vorm, pastositeit, structuur en ritme.
Bij de perceptie van een kunstwerk gaan deze eigenschappen veel directer naar het creatieve en non-logische deel van de hersenen (rechter hersenhelft). De toeschouwer, die ik overigens graag „de passieve kunstenaar” noem, krijgt de visuele gegevens veel directer binnen dan dat dit met woorden en logica mogelijk is. Deze visuele gegevens zullen daardoor op een andere, meer volledige, vele gevoelsmatige facetten omvattende (holistische) wijze ervaren kunnen worden.
Deze onzegbare facetten komen misschien wel overeen met Plato’s „noumenale” eigenschappen der dingen. Ik noem mijn werk daarom ook wel: „noumenale schilderijen”
Dit is de taal die van jongs af aan bij mij paste en die ik verder heb willen ontwikkelen.
Bij deze communicatievorm voel ik me als een vis in het water.
Schilderen is communicatie.
Schilderen is mijn leven. Schilderen ís communicatie. Zowel in mijn introverte zoeken als in de overdracht naar de toeschouwer.
Ik zie mijn beroep, mijn levenswerk dus als „beeldend filosoferen”.
(Dat een arbeiderskind deze mogelijkheid krijgt, is een triomf van de na-oorlogse democratie, de enige in de geschiedenis . Mensen die kunst maar een linkse hobby vinden, zeggen eigenlijk dat ze enorm balen dat ze door hun eeuwige gemopper, die deze prachtige verworvenheid niet hebben gezien en dus ook niet aangegrepen.)
Net als het resultaat van het werken van filosofen geen „verkoopproduct” is, zo is mijn werk dat evenmin.
Mijn Linker Hersenhelft:
Mijn zoeken naar „ het waardevolle, de schoonheid en het belang van beeldende kunst” heb ik niet alleen via schilderen vorm gegeven, maar heeft ook mijn denken beheerst. Beide met heel veel plezier, en beide hebben kwaliteit en positiviteit in mijn leven gebracht.
Steeds heb ik de motivatie en filosofie van mijn schilderen onderzocht: de maatschappelijke waarde, de zeggingskracht, het waarom, en haar rol in het filosofisch denken.
Niets houd je zo scherp in dit denken dan wanneer je die filosofieën begrijpelijk wilt maken of verdedigen tijdens het lesgeven. Zodoende denk ik een behoorlijk gevoel aan inzicht in de situatie en de waarde van beeldende kunst verworven te hebben. Zowel haar positieve en negatieve invloed in onze maatschappij. Dit ervaar ik als ware rijkdom.
Invulling van mijn leven:
De eerste helft van mijn schilders-leven hebben de omstandigheden me ertoe gebracht dat ik veel energie gestoken heb in bijdragen tot het mede ontwikkelen van een betere kunstcultuur in Maastricht en Limburg. De tweede helft heb ik me behoorlijk van alles gedistantieerd en heb me uitsluitend gericht op schilderen.
In de loop van mijn leven ben ik gaan accepteren dat ik tamelijk ongeschikt ben gebleken om deel te nemen aan de „wedloop naar importantie” van de kunst. Dit is lang een zware frustratie geweest, maar gedurende mijn schilderslaven heb ik die „wedloop van importantie” leren zien als een slechte onvolwaardige eigenschap in de kunst. Zij is het product van ons (neo-) kapitalistische systeem, waarin alles een rangschikking en een financiële waarde moet hebben. Deze wedloop is een gereedschap geworden om kunstwerken te reduceren tot wat ik „geld-accu’s” noem. Opgeslagen (in safe-loodsen) als buffers tegen geld ontwaarding.
Wat betreft míj́n financiële aspecten: Ik verkoop het liefst aan mensen die echt van mijn werk houden. Zij kopen een „stukje van mijn filosofie” en crowdfunden mij daarmee zodat ik de schilderkunst verder kan ontwikkelen, kan leven en mijn atelier en mijn materiaal betalen.
Ik heb niets met subsidie-aanvragen en verkooptechnieken.
De verkoop van mijn werk gebeurde meestal via een jaarlijkse open atelier. Hiervan maakte ik altijd een grote happening.
Als u mijn levenswerk, mijn onderzoek belangrijk vindt, weet u nu hoe u mij kunt steunen.
altijd verbeeldingen van onvolmaaktheid van de mens. Een constatering van deze eeuwige klunzigheid,
