Ik had een verhaal geschreven naar aanleiding van mijn operatie april vorig jaar in verband met het verwijderen van een niersteen. Dat ging over mijn belevenissen voor, tijdens en na de operatie. O.a. de goede verzorging, en hoe ik me voelde toen alles wat niet direct aan mijn lichaam toebehoorde, ontnomen werd. Dat ik zonder mijn tandenplaatje, zonder trouwring, en “mijn ziel in een zak”, operatiemuts op, eenheidsschort om, mondkapje voor, zo anoniem geworden was: “ik was “patiënt X” geworden”
….en dat ik zo blij was dat ik mijn tanden-plaatje weer op zijn plek zat, toen ik uit de narcose wakker werd. Dit anonieme gevoel heeft mijn anesthesiologe zich bijzonder aangetrokken. Zij heeft contact gehad met het MUMC+ innovatielab en die zijn aan de slag gegaan en hebben een “BEDBOX” ontwikkeld. Daar kun je je persoonlijke “afschroefbare” bezittingen zoals bril, gehoorapparaat en tandprotese vlak voor de operatie in doen zodat je onmiddelijk na het bijkomen van de verdoving je persoonlijkheid weer kunt aantrekken. Daar heb ik gisteren morgen een interview voor moeten doen ten bate van een reclame- en gebruiksaanwijzings-filmpje voor intern gebruik. Na het interview kreeg ik me toch een enorme bos bloemen voor mijn brief. Wat was dat lief!!! Wat ik bovendien bijzonder leuk vond was dat men een alinea van mijn brief op de zijkant van die BEDBOX heeft laten drukken. Ik ben helemaal trots en “vereeuwigd”
